Ewangelia Mt 21,23-27
Gdy Jezus przyszedł do świątyni i nauczał, przystąpili do Niego arcykapłani i starsi ludu z pytaniem: «Jakim prawem to czynisz? I kto Ci dał tę władzę?» On im odpowiedział: «Ja też zadam wam jedno pytanie; jeśli odpowiecie Mi na nie, i Ja powiem wam, jakim prawem to czynię. Skąd pochodził chrzest Janowy: z nieba czy od ludzi?» Oni zastanawiali się między sobą: «Jeśli powiemy: „z nieba”, to nam zarzuci: „Dlaczego więc nie uwierzyliście mu?” A jeśli powiemy: „od ludzi” – boimy się tłumu, bo wszyscy uważają Jana za proroka». Odpowiedzieli więc Jezusowi: «Nie wiemy». On również im odpowiedział: «Więc i Ja wam nie powiem, jakim prawem to czynię.
Rozważanie
Ogromnym paradoksem w tej ewangelii jest fakt, że do Jezusa, który właśnie jest w swoim Domu – w Świątyni, gdzie jest czczony jako Bóg (choć przez Żydów można by rzec nieświadomie), podchodzą arcykapłani i starsi i żądają, żeby Jezus się wytłumaczył: Jakim prawem naucza i czyni cuda. To musiało zirytować Pana Jezusa, skoro nie udzielił im konkretnej odpowiedzi. Zastawił jednak na nich logiczną pułapkę. Wpadli w nią nie po raz pierwszy. Czy jednak ich to czegoś nauczyło? Nie sądzę.
Tajemnice Boże są przed nami zakryte. A te, które Bóg chce nam odsłonić, powinny nam wystarczyć. To ważne by uświadomić sobie, iż nie musimy zbadać nieba, żeby spędzić w nim wieczność. Potrzebujemy zamiast tego więcej wierzyć.
- Czy podchodząc do sakramentów, słowa Bożego, chcę wszystko zrozumieć, czy raczej proszę Boga o większą wiarę?
- Jak strzegę sekretów lub tajemnic, które ktoś mi powierza?
- Czy uświadamiam sobie za każdym razem gdy wchodzę do kościoła, że staję w obecności samego Boga?