Ewangelia Łk 1,46-56
W owym czasie Maryja rzekła: „Wielbi dusza moja Pana i raduje się duch mój w Bogu, zbawicielu moim. Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia, gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, a Jego imię jest święte. Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie nad tymi, którzy się Go boją. Okazał moc swego ramienia, rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich. Strącił władców z tronu, a wywyższył pokornych. Głodnych nasycił dobrami, a bogatych z niczym odprawił. Ujął się za swoim sługą, Izraelem, pomny na swe miłosierdzie. Jak obiecał naszym ojcom, Abrahamowi i jego potomstwu na wieki”. Maryja pozostała u Elżbiety około trzech miesięcy; potem wróciła do domu.
Rozważanie
Dzisiejsza Ewangelia to dobrze wszystkim znany hymn „Magnificat”, który jest odpowiedzią Maryi na słowa Elżbiety o tym, że zarówno Ona, jak i owoc Jej łona jest błogosławiony. Te słowa to jak stwierdził Benedykt XVI „najprawdziwsza i najgłębsza interpretacja dziejów, podczas gdy słowom tak wielu mędrców tego świata na przestrzeni wieków zaprzeczyły fakty”. To wyraz wdzięczności i radości za najważniejsze wydarzenie w życiu Maryi i historii ludzkości – za poczęcie Syna Bożego. Dzięki temu ma Ona świadomość, że wielbić Ją będą wszystkie pokolenia.
Ten hymn to też wdzięczność wszystkich, którzy chcą Bogu podziękować za ten niezasłużony dar Jego interwencji w historię świata. Tajemnica Bożego Narodzenia, którą już niebawem będziemy przeżywać, jest bowiem wyrazem największej miłości jaką Bóg mógł nam ofiarować, a jednocześnie najpokorniejszego Jego uniżenia, kiedy przychodzi w ciele małego dziecka.
- Czytając powoli tekst Magnificat wsłucham się w słowa Maryi, która dziękuje Bogu za Jego interwencję w Jej życie.
- Postaram się przypomnieć wydarzenie ze swojego życia, za które chciałbym w sposób szczególny podziękować Bogu.
- Hymnem Maryi wyrażę swoje uwielbienie właśnie za to wydarzenie, które stało się darem łaski dla mnie.