Ewangelia Mt 9, 27-31
Gdy Jezus odchodził stamtąd, szli za Nim dwaj niewidomi którzy wołali głośno: «Ulituj się nad nami, Synu Dawida!» Gdy wszedł do domu niewidomi przystąpili do Niego, a Jezus ich zapytał: «Wierzycie, że mogę to uczynić?» Oni odpowiedzieli Mu: «Tak, Panie!» Wtedy dotknął ich oczu, mówiąc: «Według wiary waszej niech wam się stanie!» I otworzyły się ich oczy, a Jezus surowo im przykazał: «Uważajcie, niech się nikt o tym nie dowie!» Oni jednak, skoro tylko wyszli, roznieśli wieść o Nim po całej tamtejszej okolicy.
Rozważanie
Jezus chwilę wcześniej wskrzesił córkę Jaira pokazując, że tak naprawdę życie należy do Boga i to jego wzrok jest ożywiający, bo w jego oczach wszystko nabiera życia (zob. Mt 9, 18-25). Podczas gdy świat wyśmiewa Go jako głupca, który zupełnie nie wie o co chodzi i jest odrealniony, tylko On tak naprawdę zna tajemnicę życia i przeznaczenie każdego człowieka. Gdy odchodzi, dwóch niewidomych błaga Go o litość nad ich zaślepieniem. To ci, którzy zauważyli, że są ślepi. To ci, którzy zobaczyli, że nie widzą prawdy o sobie i świecie. To ci, którzy usłyszeli głos Tego, Który Wie wszystko i przyjęli, że tylko On może im wyjawić tajemnicę i sens ich życia.
Warto sobie dzisiaj uświadomić jak mało widzę, jak często się mylę w moich ocenach rzeczywistości i nie potrafię zobaczyć głębi wydarzeń i ludzi. Tylko widząc, że jestem ślepy, mogę prosić Boga o nowy wzrok. Nie jest to tylko utracony zmysł, ale umiejętność widzenia wszystkiego i wszystkich oczami samego Boga.
- W tym fragmencie bardzo ważne są zmysły człowieka, przez które objawia się Bóg – wzrok, dotyk, poczucie bliskości. W modlitwie wyobrażę sobie jak Jezus dotyka moich oczu i twarzy, pozwolę Słowu Bożemu wcielić się i być blisko mnie.
- Będę prosił Jezusa, aby pozwolił mi widzieć Jego oczami, bym umiał rozpoznać prawdę.
- Postaram się w ciągu dnia kilka razy przypomnieć sobie, że od tej pory patrzę na wszystkich oczami Jezusa – będę zadawał pytanie: Jak Ty Jezu widzisz tę sytuację?