Ewangelia Łk 7,24-30
Gdy wysłannicy Jana odeszli, Jezus zaczął mówić do tłumów o Janie: «Co wyszliście zobaczyć na pustyni? Trzcinę kołyszącą się na wietrze? Ale co wyszliście zobaczyć? Człowieka w miękkie szaty ubranego? Oto w pałacach królewskich przebywają ci, którzy noszą okazałe stroje i żyją w zbytkach. Ale co wyszliście zobaczyć? Proroka? Tak, mówię wam, nawet więcej niż proroka. On jest tym, o którym napisano: „Oto posyłam mego wysłańca przed Tobą, aby przygotował Ci drogę”. Powiadam wam bowiem: Między narodzonymi z niewiast nie ma większego od Jana. Lecz najmniejszy w królestwie Bożym większy jest niż on».
I cały lud, który Go słuchał, a nawet celnicy przyznawali słuszność Bogu, przyjmując chrzest Janowy. Faryzeusze zaś i uczeni w Prawie udaremnili zamiar Boży względem siebie, nie przyjmując chrztu od niego.
Rozważanie
Tym, co czyniło Jana tak wielkim – i Jezus daje tego potwierdzenie – była jego gotowość do zajęcia „drugiego miejsca” i do wskazywania innym drogi do Jezusa. Nasz Pan przypomina ludziom, że to czego szukali i znaleźli w Janie Chrzcicielu, to nic innego, jak znak Bożej obecności.
Poświęcę trochę czasu, aby przypomnieć sobie i na nowo zachwycić się ludźmi, którzy pomogli mi odkryć Boże drogi.
- Czy są w moim życiu sytuacje, w których jestem proszony o zajęcie „drugiego miejsca”? (Osoba na „drugim miejscu” jest często potrzebna, ale nie wyróżnia się).
- Czy jestem zadowolony z „drugiego miejsca”, jak Jan Chrzciciel? Czy czuję afirmację Jezusa dla mnie? Czy nienawidzę „drugiego miejsca”? Czy jest coś, o czym powinienem porozmawiać z Panem?
- Gdy ludzie patrzą na mnie, czy widzą człowieka, który nieustraszenie i konsekwentnie głosi drogę Chrystusa we wszystkim, co mówi i czyni?