Nasz czas jest jeden dla każdego – każdy z nas inaczej go wykorzystuje. Nie ma dwóch tych samych minut – zwracał się do naszych kleryków w trakcie dnia skupienia ksiądz doktor Mariusz Gajewski, wykładowca na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II, psycholog. Nasza wspólnota ostatni czas dni dziewiętnastego i dwudziestego listopada wykorzystała na głębsze wsłuchanie się w Słowo Boże i w siebie samego.
Nasz rekolekcjonista wygłosił trzy konferencje, a na każdej z nich kolejno przypatrzył się trzem podstawowym relacjom człowieka: relacji do Pana Boga, relacji do siebie samego i na końcu relacji do wspólnoty i do innych ludzi. Taka była dynamika naszego dnia skupienia. Oprócz wysłuchanych konferencji uczestniczyliśmy oczywiście także we wspólnotowej Eucharystii, adoracji i brewiarzu.
Na pierwszym spotkaniu ksiądz Mariusz zadał nam wiele cennych pytań. Jaki jest nasz obraz Boga? Czy Bóg jest Kimś, za Kim tęsknię? Czy w Bogu moja dusza znajduje spoczynek? Zaznaczył także, że życie mistyczne wcale nie jest punktem dojścia, ale punktem wyjścia. Od tego się zaczyna, to powinna być dynamika naszego życia. Zaznaczył także, że jako zakonnicy (i nie tylko) powinniśmy oddać całe życie Bogu – nie tylko jakieś skrawki, ale wszystko. Warto jest mieć swoje marzenia, ale nie uzależniać się od nich – czasem warto mieć jakąś świętą obojętność, zachęcał nas rekolekcjonista.
W czasie drugiej konferencji pochyliliśmy się nad relacją do siebie samych. Pierwszym naszym odkryciem jest to, że jesteśmy Bożym stworzeniem. Kiedy spotykamy się z drugim człowiekiem też musimy patrzeć na niego jako Boże stworzenie. Musimy otworzyć się na dialog i być hojnym w naszym życiu dla drugich. Nie możemy jeździć na dwóch wozach, nie może być miejsca w naszym życiu na połowiczność: skoro oddaliśmy się cali Bogu, musimy żyć całkowicie oddani Bogu.
Na ostatniej konferencji mówiliśmy o życiu wspólnotowym. Ksiądz Mariusz podkreślał, że dobre wspólnoty są możliwe i zależą przede wszystkim od każdego z nas. Sami musimy dobrze żyć, nawracać się, żeby nasze wspólnoty było zdrowe. Wspólnota jest taka jak serce z każdego z nas – może się stać miejscem błogosławieństwa. Na zakończenie dnia skupienia, zmotywowani konferencją na temat wspólnoty, zaprosiliśmy księdza rekolekcjonistę na wspólną kawę, gdzie już na mniej formalnym spotkaniu podzielił się z nami swoim bogatym doświadczeniem życiowym.
