WSD logo

Poniedziałek I Tygodnia Adwentu

Adwent z Biblią

Ewangelia Mt 8,5-11

Gdy Jezus wszedł do Kafarnaum, zwrócił się do Niego setnik i prosił Go, mówiąc: «Panie, sługa mój leży w domu sparaliżowany i bardzo cierpi» Rzekł mu Jezus: «Przyjdę i uzdrowię go». Lecz setnik odpowiedział: «Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój, ale powiedz tylko słowo, a mój sługa odzyska zdrowie. Bo i ja, choć podlegam władzy, mam pod sobą żołnierzy. Mówię temu: „Idź!” – a idzie; drugiemu: „Chodź tu!” – a przychodzi; a słudze: „Zrób to!” – a robi». Gdy Jezus to usłyszał, zdziwił się i rzekł do tych, którzy szli za Nim: «Zaprawdę powiadam wam: U nikogo w Izraelu nie znalazłem tak wielkiej wiary. Lecz powiadam wam: Wielu przyjdzie ze Wschodu i Zachodu i zasiądą do stołu z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem w królestwie niebieskim.

Rozważanie

„Przyjdę!”

To słowo często pada w różnych sytuacjach: gdy małe dziecko leży samotnie w łóżku i prosi mamę by przed snem pobłogosławiła „na dobranoc”; gdy nastoletni syn informuje swojego ojca o zbliżającym się meczu, w którym ma zagrać; gdy w szpitalu chory wzywa pielęgniarkę; gdy samotni rodzice czekają na wizytę swoich dzieci…

Słowo „przyjście” to w języku łacińskim adventus. Trzykrotnie słyszymy je dzisiaj w Ewangelii. Jakby Chrystus zachęcał mnie do osobistego spotkania podczas tegorocznego adwentu mówiąc: „Przyjdę! Ty mnie oczekuj”.

Do takiego zupełnie nieoczekiwanego spotkania doszło pomiędzy Jezusem a setnikiem. Ten drugi wykazał się ogromną pokorą gdy wyznał, że nie jest godzien, by Jezus przyszedł pod jego dach. Zaraz jednak dodał słowa pełne nadziei i wiary: „ale powiedz tylko słowo, a mój sługa odzyska zdrowie”. Jezus zadziwił się jego ogromną wiarą i dodał jeszcze, że poganie – dziś tłumaczylibyśmy ateiści – wyprzedzą nas na drodze do nieba, jeśli my wierzący szczerze nie rozpoczniemy własnego nawrócenia.

  • Stanę jak przed lustrem i zajrzę w swoje sumienie. Co mi przeszkadza być bliżej Boga?
  • Usunę te przeszkody zaczynając od dzisiaj.
  • Pomodlę się do Maryi, która przewodzi nam podczas rorat, aby Ta, która miażdży głowę węża, umocniła moją wytrwałość w momencie pokus.